Lelijke kerstverhalen (deel 2)
Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. De overheid, in die lelijke verschijning, heeft tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Ze gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer, in plaats van minder regels. Met Kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?
Neem Serhan!
Serhan *), een 71-jarige man van Turkse komaf houdt het bed vanwege helse pijn aan zijn beide benen en voeten. Hij heeft diabetes, zijn beide voeten zijn blauwrood en hij weet niet wat hij eraan moet doen. Hij staat onder behandeling van een vaatspecialist en internist. Ook de huisarts is op de hoogte. De huisarts beoordeelt de medische en leefsituatie van Serhan als ernstig en zorgelijk. Gevreesd wordt dat Serhan beide voeten verliest.
Serhan spreekt en verstaat niet goed Nederlands. Hij is al enkele jaren weduwnaar. Hij is er in geslaagd om een Turkse vrouw van het platteland te verleiden naar Nederland te komen om hem te helpen. Zij verstaat en spreekt geen Nederlands. Hij krijgt een beetje huishoudelijke hulp, maar dat stopt per 1 januari a.s. omdat de zorgorganisatie geen contract heeft met de gemeente Almelo. Verder heeft hij geen hulp.
Serhan heeft een AOW met aanvulling. Hij kan daarvan de lopende kosten niet betalen. Hij heeft achterstand met o.a. de huur en ziektekostenverzekering. Hij wordt nu lastig gevallen door incassobureaus en deurwaarders. Er is door de Sociale Verzekeringsbank beslag gelegd op zijn AOW. Om te voorkomen dat hij uit huis wordt gezet heeft hij bij familie geleend om de huur te betalen. Serhan weet het niet meer hoe hij hier uit deze situatie moet komen.
Wat speelt er nog meer? Het blijkt dat dat hij in een bergdorp in Turkije nog een klein huisje bezit. Het heeft geen handelswaarde. Hij is er al jaren niet geweest. Hij is nu door de SVB benaderd in het kader van fraudecontrole. Dat komt voort uit het Almelose beleid om te onderzoeken of mensen met een Turkse achtergrond bezittingen hebben in Turkije. De papieren die dan in de brievenbus vallen zijn door ‘gewone mensen’ al nauwelijks te ontcijferen.
Serhan is een voorbeeld hoe overheidsbeleid in de praktijk uitpakt. Met hem komen velen, elke maand weer, tekort. Als je ziek bent of een beperking hebt geldt dat nog sterker. Dan loopt dat tekort in rap tempo op naar een niet te overzien bedrag. En dan komt de zorgverzekering, de verhuurder en andere instanties, achterstanden opeisen tot en met deurwaarders en beslagleggingen met nietsontziende boetes.
De situatie van Serhan is ernstig, mensonterend. Dat is een direct gevolg van harteloos en hard beleid voor de zwakkere en laagstbetaalde arme mensen in Almelo.
[Update 20 december 2019]: De situatie van Serhan verslechtert. Hij wordt geopereerd, zijn voet en een deel van zijn been worden geamputeerd.
Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.
